Het Stadsjuweel: Overlever Sandra getuigt over de gevolgen van verwaarlozing

^{Deze getuigenis werd opgetekend in het kader van de oprichting van ‘Het Stadsjuweel’ - de erkenningsplek in Brussel voor overlevers van veelvuldig trauma in de kindertijd.}

Ondanks de uitdagingen vond Sandra de kracht om over haar ervaringen te spreken, waarbij ze het belang van communicatie benadrukt om trauma's te overwinnen. Haar getuigenis klinkt als een oproep om een stem te geven aan degenen die niet kunnen spreken. Beluister de podcast (FRANSTALIG!)

"Hallo, mijn naam is Sandra en ik ben hier om te getuigen over de trauma's van mijn jeugd. Ik wil getuigen om een stem te geven aan degenen die dat niet kunnen of niet lukt. Ik ben altijd een persoon geweest die zeer open is over communicatie en ik heb altijd het gevoel gehad dat er geen taboe is, dat het niet onze schuld is en dat we erover moeten praten. Ik kom uit een familie van Spaanse immigranten die in 1963 naar België kwam, na de Spaanse oorlog van Franco. We waren altijd gewend dat onze ouders zwegen en er was dat taboe van 'we zwijgen, we zeggen niets'. Maar ik heb altijd de kant gekozen van 'ik zwijg niet en ik praat erover’."

Sandra vervolgt met het beschrijven van haar moeilijke jeugd, gekenmerkt door de afwezigheid van haar moeder en de zorg door de justitie. "Vanaf mijn geboorte tot mijn derde jaar ben ik in een crèche geplaatst, vaak een bijgebouw van het kraamziekenhuis. Ik leefde in een groep met andere kinderen. Op driejarige leeftijd besloot justitie dat ik terug kon komen wonen bij de rest van mijn broers en zussen."

Ze spreekt over de complexiteit van de familierelaties na deze vroege scheiding. "We hebben niet echt die broeder- of zusterband, we dragen gewoon een gemeenschappelijke naam. Ik ben nu moeder van twee kinderen en ik zie dat de relatie compleet anders is. Als kind had ik een broeder- of zusterband maar we waren en zijn vreemden voor elkaar.

Sandra legt uit dat haar jeugdherinneringen getint zijn met gevoelens van verlating en wantrouwen. "Ik heb altijd dat gevoel van verlating gehad, het gevoel niet gewenst te zijn. De eerste drie levensjaren zijn cruciaal voor een kind. Ik had die band met mijn ouders niet. Dat heeft me wantrouwig gemaakt tegenover volwassenen en ik heb altijd moeite gehad om vertrouwen in anderen te hebben."

Ze vertelt hoe deze trauma's haar relaties als volwassene hebben beïnvloed, vooral haar liefdesrelaties. "Ik was zo bang om verlaten te worden dat ik soms toxische relaties accepteerde. Ik was iemand die sterk en heel hard overkwam, maar dat was een pantser."

Tot slot benadrukt Sandra het belang van het praten over haar ervaringen om ze niet van binnenuit te laten opvreten. "We blijven met al die gevoelens van binnen en dat vreet ons op. Ik had het geluk dat ik kon schrijven en tekenen om mezelf uit te drukken, wat me hielp te overleven." Deze gedachte komt precies terug in het ontwerp van de kralen die het kunstwerk zullen vormen dat op 10 oktober wordt ingehuldigd: elke kraal drukt een verhaal en gevoelens uit...

Beluister alle podcasts van 'Het Stadsjuweel'

^{Als het lezen van dit artikel je van streek heeft gemaakt en je de behoefte voelt om met iemand te praten, aarzel dan niet om de beschikbare hulplijnen te bellen. Voor kinderen en jongeren in Vlaanderen, bel naar Awel op het nummer 102 of bezoek www.awel.be . Voor volwassenen is het nummer 102 van Tele-onthaal beschikbaar, of bezoek www.tele-onthaal.be}