Alleen zijn, door de ogen van Chin, ervaringsdeskundige

Zelf ben ik mijn moeder verloren op jonge leeftijd,... net twee was ik geworden. Mijn vader die de taal niet machtig was, en door het verlies van mijn moeder ook de weg in zijn leven kwijt geraakt was, heeft toen de beslissing genomen om zijn eigen pad te bewandelen … alleen.

Vijf verschillende opvanggezinnen in 6 maand tijd, zorgde ervoor dat mijn kinderhoofdje niet meer wist wat wel en niet mocht. Ieder gezin had zijn eigen regels... de familie langs moederskant was daar ook eentje van. Door omstandigheden hebben ook zij besloten dat mijn verdere levensfase niet bij hen zou doorgaan, en ben ik uiteindelijk in een ander pleeggezin terecht gekomen waar ik tot mijn 19de verbleef. Misschien denken jullie dat dit mijn redding was en misschien was het dat ook wel deels. Alleen was het voor mij het assepoester sprookje... mooi langs de buitenkant en donker langs de binnenkant.

Terwijl ik dit schrijf denk ik terug aan het verleden en besef ik weer hoe vaak ik mezelf “alleen” heb gevoeld.

“Alleen“ omdat je niet weet waar je bij hoort.

“Alleen” omdat ze geen herkenningspunten vonden in mij als persoon en ik niet in hen.

“Alleen” omdat ik niet begrepen werd.

“Alleen” omdat ik de mensen miste waarvan ik dacht dat die me wel zouden begrijpen.

“Alleen” omdat ik bang was om fouten te maken.

“Alleen” omdat ik geen vertrouwen en zelfvertrouwen had.

“Alleen” omdat ik ondertussen een pleaser was geworden op zoek naar graag gezien worden.

“Alleen” omdat ik geen emotie kende.

“Alleen” omdat ik mensen in mijn volwassen leven, de liefde niet heb kunnen geven omdat ik niet wist hoe eraan te beginnen of er mee om te gaan.

“Alleen” omdat mijn naam, binnen de vier muren, nooit geassocieerd werd met liefde of respect.

Alleen voelen is meer dan alleen zijn, veel kinderen kunnen in groep staan en zich mentaal enorm eenzaam voelen. Het opgroeien in een niet-liefdevolle omgeving kan hen ernstig in gevaar brengen en bedreigt in sterke mate de ontwikkeling en keuzes van hun toekomst. Ook hier spreek ik uit eigen ervaring. De zoektocht naar graag gezien worden heeft ook mij verkeerde keuzes laten maken en ik ben er zeker van dat ik hierdoor ook mensen pijn heb gedaan. Nu besef ik: zolang je geen zelfliefde en vertrouwen in jezelf hebt, zal je eeuwig op zoek gaan naar “graag gezien worden”.

En laat dit nu mijn motivatie zijn, om aan de buitenwereld te tonen dat het anders kan en moet. Want ieder kind en adolescent verdient het, om zijn of haar naam dagelijks liefdevol te horen uitspreken en (h)erkend te worden. Alsook om te weten hoe hij of zij zou kunnen liefhebben in toekomstige relaties.

Sinds enkel tijd kijk ik terug naar mijn kindertijd en bedank ik iedereen die me tot deze sterke, krachtige, en ondanks alles, liefdevolle vrouw heeft gemaakt.    Want hoe hard of moeilijk de periodes in mijn leven ook zijn geweest, door in jezelf te geloven en jezelf graag te leren zien kan je de kracht en rust in jezelf terugvinden.

Vandaag is het met Free Butterfly Child mijn missie, motivatie en job om innerlijke rust bij kinderen terug te brengen die het moeilijk hebben om welke reden dan ook en dit door de kennis van mijn eigen ervaring. Zodat ook zij op een dag trots kunnen zijn op wie ze zijn of op wie ze geworden zijn. Met fierheid hun naam kunnen uitspreken en weten dat ook zij waardevol zijn op deze aarde. 

Lieve mensen, het is zo belangrijk dat we met zijn allen even stilstaan dat niet ieder kind opgroeit in een liefdevol gezin. Steun daarom de naam campagne van SOS Kinderdorpen op je sociale media,t onder de hashtag #NOOITMEERALLEEN.

 Mijn naam is “Chin” en die van jou?