Dan ging ik mee naar Frankrijk of Spanje.”Die ritten met Greg zorgden ervoor dat Dany nu volop bezig is met het volgen van zijn eigen droom: “Ik wil zelf ook graag vrachtwagenchauffeur worden. Ook op de lange afstand, he! Ze raden je wel aan om minstens zes maanden met een auto te rijden voor je aan je C-rijbewijs begint.
Zonder het kinderdorp zou ik dat niet kunnen. Ik kan hier met een auto van SOS rijden, zo kan ik al oefenen. Vanaf eind augustus ga ik naar de rijschool in Luik en dan kan ik beginnen.”
Naast een ‘mami’, heeft Dany ook een ‘papi’ in het kinderdorp. Tijdens ons gesprek komen we Giorgio tegen. Hij is al 25 jaar actief als opvoeder in het Kinderdorp van Chantevent en zag Dany opgroeien. Hoewel Dany hem wel ‘papi’ noemt, is hun relatie niet helemaal dezelfde als die tussen Dany en Bernadette:
“Goh, ik zou niet zeggen dat we als vader en kind waren. Ik was eerder de grote broer, die soms ook moest straffen. Niet vaak he, want zich echt misdragen, deed hij niet.”
Of hij geen straffe verhalen kent? “Ik ken er wel enkele, maar die zijn misschien niet geschikt voor publicatie”, lacht hij. “Wat je wel mag weten, is dat hij altijd wel wist hoe hij iets gedaan moest krijgen. Zelf ging ik altijd heel laat slapen, rond twee uur ‘s nachts. Hij werd vaak in het midden van de nacht wakker. Ik had dan nog maar net een boterham gesmeerd en hij vroeg dan met een piepstemmetje: ben je aan het eten? Hij wist natuurlijk goed genoeg dat hij dan een stukje kreeg.”
“Wat ik ook altijd heel bijzonder vond, was zijn geweldig sterk geografisch geheugen. Vroeger ging ik geregeld met hem naar zijn grootouders in Charleroi. De eerste keer dat ik hem ging afzetten, wees hij me de weg. Dat lijkt niet zo vreemd, maar hij was toen nog maar net acht! Hij was daar misschien één keer geweest. Ik zou het nu zelfs moeilijk hebben om van hier naar Charleroi te rijden.”