Twee vriendinnen die opgroeiden in ons Belgisch kinderdorp beginnen aan een nieuw hoofdstuk in hun leven

Fanhaura: “Sindsdien hebben we elkaar niet meer losgelaten. Samen taart bakken, spelen op de trampoline, sleeën, rolschaatsen… We waren altijd samen.” Een vriendschap waar ze ook op hun moeilijkste momenten op konden terugvallen: “Ik ging vaak langs bij Eva om wat op adem te komen en alles wat in perspectief te zetten. Vandaag kunnen we nog altijd altijd op elkaar rekenen. Soms bellen we elkaar om 3 uur ‘s nachts, als het even niet goed gaat. Dan pakken we onze dekens en zoeken we elkaar op.“

Toen de meisjes bijna 16 werden, gingen ze elk semi-zelfstandig wonen in het kinderdorp. Daar leerden zij en twee andere meisjes zelfstandig te leven. Elke jongere heeft er een eigen kamer en deelt de keuken, living en badkamer met de anderen. “De begeleiders kwamen er twee keer per week langs, om te kijken of als goed ging. Ze hielpen ons met de boodschappen, administratie, school... maar we hadden wel meer vrijheid”, legt Fanhaura uit.

De twee vriendinnen namen onlangs een grote beslissing: ze verhuisden elk naar een eigen appartement, buiten het kinderdorp waar ze opgroeiden. “Ik woon nu al iets langer dan een jaar alleen in mijn appartement”, vertelt Eva. Maar omdat dat alleen wonen wel wat uitdagingen met zich meebrengt, kunnen ze nog steeds rekenen op de steun van hun begeleiders waar nodig: “Ik voelde dat nog wat hulp kon gebruiken voor administratieve zaken”, illustreert Fanhaura. “Dan bel ik hen even en komen ze me helpen.”

Eva en Fanhaura blijven toekomstplannen maken. Eva: “Ik ga naar de universiteit. Ik weet nog niet goed wat ik daarna wil doen: iets in de sociale sector, maar ik weet nog niet precies wat.” Fanhaura is begonnen met een opleiding aan de hogeschool om zelf begeleidster te worden van kinderen die niet thuis kunnen opgroeien. “Ik wil mensen helpen die zich in dezelfde situatie bevinden als ik”, concludeert ze.